නැවත එක සැරයක් හැරී බැලුවා නම්

තෙමුණු නුබේ දෙකොපුලේ 

සුසුම් රටාවේ කඳුළු මවමින්

සිසිලසින් තව තවත් බොඳවුනු 

දෑස් අතරින් අවර හිරු නොදැක්කද

මා මගේ යයි

මමද නොසිතනා 

මා ඔබේ යයි සිතා 

තවත් පසුකර නොයන්න 

නැවත එක සැරයක් 

හැරී බැලුවා නම් 

සුළග රැගෙන ගොස් හමාරයි 

ජීවිතයත්, ආදරයත්, හදවතත් 

තවත් එක් මිනිසෙකුත් 

යලි නොදකින මිරිගුවකට 

ඔය දෑසට පෙම් කල වරදට 

දෙනුවන් පුරා තිබුනේ කදුළු විතරමද

දියරැළි මෙන් නිම් නැති ආදර සයුර

පිදෙන වලාකුළු තරම් පෙම් බඳින 

ජිවිතේ හිතුවක්කාර නිමේෂයක 

ඇවිදින් වියකීයන සිහිනයක්ද නුබ 

සිහින් සිසිලසත් සමග දෑගීලි තෙමන්න 

පුළුවන් උනේ නුබට විතරමද 

හිමින්සැරේ ළඟටම ඇවිල්ල නොකියම යන්න 

දෙනුවන් පුරා තිබුනේ කදුළු විතරමද 

හේතුවට කිසිවක් නැති 

ජිවිතයට ආදරයක් නැති 

තනිවූ සමනලියේ

පාරමිතා පුරන්නේ 

අහිමි පෙමකටද

සීතලට උණුසුම යයි සිතට කියමින්

එදත් අදත් තනිවූ ඇය
සීතලට උණුසුම යයි සිතට කියමින්
මා පසුකර නැවත නොයෙන්න
වේදනාවටත් එහා ඈතින් ඉඳගෙන
වස්සානයේ නැවත සැරිසරන්න
ආයෙත් කදුළු ඉතිරි නොමැති නිසා

ඔබත් මමත් දෙදෙනෙකු බව
කුළුදුල් පෙමට නොතේරුන නිසා
අහිමිවුවත් පෙම්සිත තවමත්
නුබේ සිතට ආදරය රිදෙන නිසා
අපේ ආදරය නොමැකි තවමත්
හිතේ තිබෙන නිසා

කාටවත් නොදැනෙන ඒ වේදනාව

සුන්දරවූත් වේදනාකාරීවූත් අතීතයක
ආදරේ හොයපු එක මගේ වැරැද්දක් වෙන්න ඇති.
ජිවිතේ අතරමන් උන එක තැනක ඉඳන්,
ආදරේ මගේ ජිවිතයම කරගත්ත එක,

හදවත ගින්නෙන් දැවිලා අළුවෙන කොටත්
ජීවිතයට ලස්සන ඇස් දෙකක් බලාහිඳීද්දීත්
ඒ ආදරේම ඉල්ලලා කඳුළු වැගිරුව එක,
මිනිස්සු මේ ලෝකේ වැඩිපුරම ආදරේ කරන්නේ
නොලැබුණු දේ වෙනුවෙන් වෙන්න ඇති

කිසිදෙයක් නොලැබෙන බව දැන දැනත්
හිත ඇතුලේ ජිවත්වෙන්නේ මම විතරද..
මතකය ඇතුලේ ඉතුරුවුනු දේවල්..
කැඩිලා ගිය වීදුරුවක් වගේ...
කවදාවත් එකට එකතුකරන්න බැරිවෙයි.
ඒක උඩින් යන හැම පාරකම
වේදනාව ලියවිලා තියෙයි..

මගේ ජීවිතය ඇතුලෙම නොදැනීම
ආයෙත් මට ජිවත් වෙන්න දෙන්න..
එකම දවසකවත්
ආදරය, ජීවිතය, වේදනාව, මතකය
ආයෙත් හැම වැරැද්දක්ම
හැමදේම අතරේ නොවෙනස් වෙයි

තේරුම්ගන්න හිතන්නවත් එපා
පුදුමාකාර විදිහට
කාටවත් නොදැනෙන ඒ වේදනාව
ඇත්තටම ජිවිතයද ?
නොගැලපීමද? නැත්නම් ආයෙත් වේදනාවද ?
සමහරවිට ආදරය වෙන්න ඇති.......!

වස්සානයේ වැහි කඳුලක්

ඔබ නොසිතන ආදරය ..

වස්සානයේ වැහි කඳුලක් වී ..

මතකයේ සීතලේ වෙලෙමින්..

හෙමිහිට පියනගන්න ඉවතට..

කොපුල් දිගේ රූරා වැටෙමින්..

ඉමක් නැති දෙවුරක තනිවූ..

ඔබ පණදුන් හදවතේ..

මා ඉතිරි නොවුනා මෙන්....

තනිකරන්න අතීතයට ඉතුරුකර 

මුසුවෙන්නට සදාකල් වේදනාවෙන් 

ඔබෙත් මගෙත් සංසාර පැතුම

ආදරයේ මතක මංපෙත 

අහස මම

නිම්නයේ සුමුදු වැලිතලා මත 

සිත්තම් කල සොඳුරු සිතුවම 

පෙණ සරින් මකාදැමූ 

දළ රල පෙළකි නුඹ 

කඳුළු වලට වඩා හැඬු 

බොල් අහස මම.. 

හන්තානේ නුඹ මා වෙන්කළ මතකය

සිත සිරවී රෑ ඉකිබිඳ කදුළු සලන්නට 

පෙරුම් පුරන්න මේ ලියවෙන්නේ 

සසරේ වේදනාවේ නිමේෂයයි 

පෙර ආත්මයේ මාගේ කුළුදුල් පෙමයි 

උහුලන්නට බැරි අහිමි කඳුලින් 

ඔබත් එක්ක මතකයේ පියමැන්න

වේදනාවෙන් තෙත්වූ ස්නේහයේ සරසවියයි 

හන්තානේ නුඹ මා වෙන්කළ මතකයයි 

සුසුමින් අතහැරුණු මා සසරේ මතකයන් 

හද පාරනා පෙම් උද්‍යානය දෑස මායිමේ

මහවැලි පාමුල සුන්දර ඔබ මා අත ගත්තා 

සසර සතක ආදරයක් කිණිත්තක ලියලුවා

වේදනාව මල් පාර නොදනී හද පිරි 

මේ මාවත රතු මලින් පීරී සැරසේවි 

හීනයක් සදා වෙනස් නොවෙන සේ 

සුළග පවා අද ඔබට මුසුයි මා එතැනමයි 

නුවර කොනේ හෝරා මැදුර යටින් 

ඔබ මා අතහැර ගිය ඒ අවසන් දින 

හදවතේ නුබේ මිණිකැට මුළු දෑසම

කැටයම් කරගත්තෙමි ආත්මයේ පුරාවට

ඉගිලී යන අඳුරු ජිවිතේ සිටින්නම් සසරේ 

පෙම් සරසවිය පාමුල ඔබ එනතුරා දකින්නට 

හැම ආත්මයකම උහුලමින් සිතින් අතහැර

මගේම ආත්මය ඔබට දුන් කුළුදුල් පෙම 

වේදනාවෙන් මතකය ඔබට උගනිමින්