ආදරය ඔබ නොහදුනනා..

ජීවිතය දුකකි ආදරය ඔබ නොහදුනනා..

ආදරය ගිම්හානයකි තනිකම හඳුනනා..

තෙපලුවද පෙම් වදන් ඔබට නෑසෙනා..

ඔබ හැරදා ගියා මා නුබට පෙම් කළා.. 

මා සිත් වේදනා..

නොදුටුව ඔබ පෙම් සිනා..

තනිකරන්නද මා සිත් වේදනා..

කඳුළු ලොවේ මා තනිකරා..

අහිංසක දෑසට මා පෙම් කළා..

නෙතු සගවයි

හිමිනැති ඔබ මට නෙතු සගවයි..

ඒහි නිහඩබව තවරයි තව වේදනා..

ආදරේ කියන්න හැකිද වෙනෙකුට..

සදා නොවෙනස් ඔබ කියූ ආදරේ..

නොමියෙන මා අසල

අද මා තනිවී වින්දවයි..

හදවත මියෙන තුරාවට..

එත් නොමියෙන මා අසල..

ඔබ නිහඩයි මාගේ සිහිනයට ..

කිරිල්ලිය

දෑස පුරාවට නුබ සෙව්වා..

ඇය නිහඩයි මගේ කිරිල්ලිය..

මගේම වූ මගේම කිරිල්ලිය..

මගෙන් මා උදුරාගත් කිරිල්ලිය..

අරලිය මල් එදිනට නොපිපෙවී

නැවත දිනක කවදා හෝ ඔබ මා හමුවේවි 

ඒ නුබම නැවත එවි සුසුමක එකතුවී 

අපි ඇවිදපු ඒ ලස්සන මීදුම් මාවතේ 

දෑතින් අල්ලාගෙන එත් එදා වගේ 

කහ අරලිය මල් එදිනට නොපිපෙවී

පෙම් පිරූ සිතත්

තෙලිතුඩ ලියවෙන්නේ කඳුළු මතයි 

නෙත ගිලිහුන කදුලේ මතකයත් 

ඒ මතකයේ ගිලුණු පෙම් පිරූ සිතත් 

ඔබ ලගයි තවමත් ඔබ ලගයි 

Samanala Sandhawaniya/සමනල සනධ්වනිය - Butterfly Symphony

කදුළු වලින් පාවෙන දේදුන පාලමට..

ඔබේ ආදරේ යන්තමින් විඳගන්න..

දෑස් පියන් වසා නුබව සිතින් දකින්න ..

සීතලෙන් ඔබව සියුමැලිව පිරිමදින්න..

ආයෙත් එන්නම් ඒ පුංචි උයනට..

සිත ඇතුලෙන් තුරුළු කරගන්නට..

මා ජිවත් උන මගේම ඒ ඇස්දෙක..

මගේ ලෝකයේ පෙමින් නිවෙන්නට..

අතීතයේ ඒ කදුළු එක්ක පෙමින් බැදෙන්නට..

මට මගේම නොවන ආදරේට ..

ආදරේ කරන්න මියෙන තුරා ..

අපේ අපේම නොවන අපේම ආදරය ..

Samanala Sandhawaniya/සමනල සනධ්වනිය - Butterfly Symphony වෙනුවෙන් ලියන ලදී.

සඳ කිරණ

කියන්නට හැදුවත් නිම්නයක සිතුම්

හඬන්න ඇති පෙර පැතුමක හැඟුම්

උතුරන්නට ආදරයේ කුළුදුල් පැතුම්

දුරින්ද සඳ කිරණ ඔබ මාහට උතුම්

කියන්නද කවියක් ඔබගේ තොල්මත මුමුණා

කියන්නද කවියක් ඔබගේ තොල්මත මුමුණා

ලියන්නද පෙම් හසුනක් ඔබගේ දෙනෙත පුරා

සිපගන්නද ඔබගේ නිල්වන් දෑස මත තවරා

අත ගන්නද දිනක හදවත පුරා සතපා

දිනයක ඔබ දුටු මගේ හිත

දිනයක ඔබ දුටු මගේ හිත

කිසි දිනක නෙතු මත නොපැතූ සිත

පැතු පිනෙන් ඇතිවූ පෙම

සසරේ හමුවූ එකම පෙම

නෙත්පියන් මත ඔබගේ කඳුළු

ඔබ නෙතු මායිමේන් වියැකී නොයයි නම් 

හද පාමුලෙන් ඔබ සැමදා නොනිදයි නම් 

සසරේ පුරුදු ගැස්මෙන් ඔබ ලගට එවි නම් 

නෙතු ලග හීනයක් නොවී හද තුල සිටීවි නම් 

නෙත්පියන් මත ඔබගේ කඳුළු

බින්දුවක් වත් කිසි දිනක නොරදන්නට 

පොරොන්දු වෙන්නම් ඔය නිල් නෙතු මත 

මගේ දිවිය තුරාවට, මියෙන තුරාවට 

පොකුණ නිසල බව දන්නේ සඳ එළියයි

පොකුණ නිසල බව දන්නේ සඳ  එළියයි 

හද සසල කලේ සොඳුරියේ නුඹ පමණයි 

සසල සිතයි මගේ නිසල උනේ නුඹ ලග පමණයි 

සසර පුරා අපි නිසලව සිටියා මතකයි 

මගේ හද පොකුණක් නම්

ඔබේ නම සියපතක් නම් 

එයින් සෙවන දෙන 

මගේ හද පොකුණක් නම් 

මගේ සෙවන නුඹ පමණක් නම් 

හදේ සිසිලෙන් නුඹ සැනසෙයි නම් 

දුර්භික්ෂයේ මන් සිසිලක් නම් 

සඳවතියේ ඔබ මගේම නම් 

මගේ ජීවිතයත් නුඹගේ මයි දැන් 

නිම්නය

ඉමක් තෙරක් නැති සොඳුරු නිම්නයේ

ඔබ දුටුවා

අයෙත් අයෙමත් ඔබ දුටුවා

දිනක් දෙකක් නොව කල්පයක් ඔබ පැතුවා

තරු මිලින උන ආකාසේ එක එළියක් අවා

ඒ ඔබම තමයි වටහාගන්න මා පැටලුනා

හිරුත් නොසිටි මට

සඳුත් නොසිටි මට

ඔබ ආලෝකය වුවා..

සිහිනයක් වෙලා ඔබ මට

සිහිනයක් වෙලා ඔබ මට

එක දිනයක සිතිජය පුරාවට

මන්දාරම් වසන්තයේ බිඳු වලින්

ගෙත්තම් කරයි නම් මගේ ජිවිතය

දහසක් පහන් දල්වා සිතු මායිමේ

එලිය කරන්නට හිරුත් නැති මේ වසන්තය

ඔබට හැකිවේවිද පුරවන්නට බිඳිති වලින්

ඔබගේ ආදරය මේ සුන්දර පොකුණට ?

සඳුත් නුඹය හිරු වැරූ අහසේ

හැගුම් මතුවී සිතුවිලි ඔබ ලග

කෙදිනක හෝ හමුවන්න සිත කොඳුරයි

සිත නවතින්නේ එදිනටදෝ ඔබේ ලග

නිසල කලත් සිත ආත්මයක් ඔබ මගේ ලග

ඔබ හිරු වගේ තරු වැරූ අහසේ

සඳුත් නුඹය හිරු වැරූ අහසේ

දැනෙන්නේ මේ ඔබ එවූ මද පවනයි

පියවි ගිය කඳුලක්

පියවි ගිය කඳුලක්

නිසා දුක් විඳපු

හිතකට සතුටක් කොයින්ද ? ලයේ තිබුන පැතුමන් ?

ඒවා කොචර ඈතට පියමන් කලාද?

ඔයාගේ අතේ තමයි

හැමදේම

අගුළු ලෑවේ අකීකරු හදවතේ රිද්මය

මා නුඹේ හදවතට

පිවිසෙතැයි බියපත්ව

අගුළු ලෑවේ සියපත ඇයි

අකීකරු හදවතේ රිද්මය

කෙදිනක වත් නොනවතින ලෙසට

අකීකරු උනු නුඹේ සිතට

යතුරු සිදුරෙන් රිංගා විත්

දිවුල් ලාටු මුසු සිතුවමක් සේ

කෙදිනකවත් නොමැකෙන කවිය ලියන්නට

ඔබගේ හද තුල එකම දිනක්

කොහේ කෝ තැනක දෝතක් පුරවා

ආදරේ ඉසින්නට ලං වෙනවදෝ ඔබ

මගේ නොයිඳුල් පෙමට